کد مطلب:29355 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103

اهتمام به دعا












4308. امام صادق علیه السلام:امیر مؤمنان، مردی پُر دعا بود.[1].

4309. امام علی علیه السلام:هیچ گرفتاری - گرچه گرفتاری اش بسیار باشد -، به دعا كردن، سزاوارتر از شخص آسوده نیست؛ چرا كه از بلا در امان نیست.[2].

4310. امام علی علیه السلام - خطاب به پسرش امام حسن علیه السلام -:بدان، آن كه گنجینه های آسمان ها و زمین در دست اوست، به تو برای دعا كردن اذن داده است و پذیرش آن را تعهّد نموده و به تو فرمان داده است تا از او درخواست كنی تا به تو ببخشد، و از او رحمت خواهی تا به تو رحم كند و[ نیز ] بین تو و او، كسی را كه مانعت شود، قرار نداده و تو را به كسی كه بین تو و او شفیع باشد، حوالت نداده است، و اگر بدی كرده ای، از توبه منعت نساخته است... و برای تو درِ توبه و بازگشت و خشنودسازی را گشود.

هرگاه او را بخوانی، صدایت را می شنود و هرگاه با او مناجات كنی، مناجاتت را می داند. از این رو، خواست دلت را به او می رسانی و راز دلت را در پیشش می گشایی و غم هایت را با او دردِ دل می كنی و گشودن غم هایت را از او می خواهی و در كارهایت از او یاری می جویی و از گنجینه رحمتش چیزهایی را كه جز او بر دادنش توانمند نیست، می خواهی، از قبیل:فزونی عمر، سلامت بدن و فراوانی روزی.

آن گاه با اجازه دادن به تو در درخواست از او، كلید گنجینه هایش را در دستان تو قرار داد، تا هرگاه خواستی، درهای نعمتش را با دعا بگشایی و باران پیاپی نزول رحمتش را از او بخواهی.[3].

4311. امام علی علیه السلام:بسیار دعا كن تا از وسوسه شیطان، در امان باشی.[4].

4312. امام علی علیه السلام:داناترینِ مردم به خداوند، پُردرخواست ترین آنان از اوست.[5].

4313. امام علی علیه السلام:وقت مؤمن سه بخش است:وقتی كه در آن با پروردگارش راز و نیاز می كند؛ وقتی كه به سامان دادن زندگی اش می پردازد؛ و وقتی كه در آن خویش را با لذّت های حلال و زیبا سپری می كند.[6].

4314. امام علی علیه السلام:نزدیك شدن به خداوند متعال، با درخواست از اوست و نزدیك شدن به مردم، به ترك درخواست است.[7].

4315. امام علی علیه السلام:بهره مندی در نزد خالق، به علاقه مندی به چیزهایی است كه نزد اوست، و بهره مندی در نزد مخلوق، به رویگردانی از چیزهایی است كه در دست اوست.[8].

4316. امام باقرعلیه السلام - به ابو المقداد -:ای ابو المقداد! پیروان علی علیه السلام، تكیده، لاغر و باریك اندام اند... سجده شان فراوان، اشكشان بسیار، دعایشان فزون، و گریه شان زیاد است. مردم، شادی می كنند و آنان غمگین اند.[9].









    1. الكافی:8/468/2، عدّة الداعی:191، بحار الأنوار:39/304/93.
    2. كتاب من لا یحضره الفقیه:5857/399/4، الأمالی، صدوق:395/337، نهج البلاغة:حكمت 302.
    3. نهج البلاغة:نامه 31، تحف العقول:75، بحار الأنوار:38/301/93.
    4. مطالب السؤول:55، بحار الأنوار:64/9/78.
    5. غرر الحكم:3260.
    6. نهج البلاغة:حكمت 390، تحف العقول:203، بحار الأنوار:11/94/94.
    7. غرر الحكم:1801.
    8. غرر الحكم:2055.
    9. الخصال:40/444، صفات الشیعة:19/88، مشكاة الأنوار:363/150.